Nog even verwijlen in dat winterwonderland. Wij wonen aan een "secundaire weg" waar (gelukkig?) niet wordt gestrooid. De diepgevroren sneeuw dempt elk geluid, aan het dak groeien wonderlijke ijspegels, hoe lang geleden is het dat ik die heb gezien? Op de auto's liggen zachte witte vachten gespreid.
De kinderen gaan te voet en op de slee naar de school op de hoek van onze straat.
Het lijkt of de winter een cocon om het huis spint. Langs de grote ramen komt hij in beelden met wisselend licht naar binnen en wij kunnen hem proeven en voelen als we willen. Maar de drukke wereld lijkt ineens zo ver weg, onwezenlijk.
Geen boek past beter bij deze stemming dan "Godenslaap" van Erwin Mortier. Waarin je elke zin proeft en herleest, waar op elke bladzijde de beeldrijke taal zich uitsmeert.
1 opmerking:
Het is heerlijk te merken dat gepensioneerden kunnen genieten van de tijd, de vrijheid en de stilte onder een deken van sneeuw : godenslaap!
We kijken er naar uit... ietwat gespannen of we het ooit zullen halen.
Een reactie posten