Sinds gisteren anderhalve dag zoek gemaakt met het proberen uitvissen waarom mijn nieuw aangemaakt e-mailadres niet aan de geijkte mailbox hing, maar wel aan die van een organisatie die de Dodentocht organiseert. Bijgevolg was ook de beveiling voor mijn nieuwe computer niet in orde, en moest ik ook daar weer achteraan. Waadoor mijn mails de eerste dagen van dit jaar allemaal ergens in het ijle bleven hangen... Niemand die weet waar ze beland zijn, niemand die ze voor mij kan terugvinden. Wie weet hoeveel belangrijke boodschappen ik heb gemist?
Vanmorgen dan weer een uur bezig geweest met voor de zoveelste keer te informeren naar mijn pensioen dat op februari moet ingaan en dat al sinds april 2008 aangevraagd is. Blijkt dat iemand op een dienst vergeten is de copie van een beslissing door te faxen naar de pensioentoren in Brussel. Je zou denken dat zo'n dossier iets simpels is, er gaan toch jaarlijks duizenden mensen met pensioen.
Maar dat is het dus niet, het is een berg formulieren invullen, langsgaan op kantoren en er dan nog drie keer zelf achteraan moeten om te constateren dat het mapje nog steeds op een zeer ouderwetse en ambachtelijke wijze ergen op een stapel "onafgewerkt" ligt zonder dat ergens, behalve dan bij mezelf, alarm wordt geslagen voor D-day.
Een beetje minder verontrust, een beetje minder mondig en het dossier gaat de mist in voor onbepaalde tijd...
Vooral bij Belgacom heb ik me blauw geërgerd aan de wachttijd op het 0800-nummer van de klantenservice. Na 1 (één) uur hoorde ik nog steeds hetzelfde muziekje dat leek op de melodie van een slangenbezweerder. Alleen werkte het allesbehalve rustgevend. Uiteindelijk binnengeraakt via een confidentieel nummer dat een kennis mij doorspeelde. Bedankt jongeman!
Ook bij Symantec was het onmogelijk op hun website iets anders te vinden dan geijkte formulieren waarin mijn vraag van geen kanten paste. Een telefoonnummer voor de klantendienst wordt tegenwoordig overbodig geacht. Daar bood Google dan weer hulp om via omwegen binnen te geraken.
Eenmaal binnen bij zowel Belgacom als Symantec, toch wel vriendelijk een efficiënt verder geholpen. Maar alweer: het vergt flink wat stamina om de doolhoven van de websites en de 0800-nummers door te komen of te omzeilen. Er zijn er veel die sneller opgeven dan ik.
Kortom : ik heb nu weer een functionerend e-mailadres, mijn computer is beveiligd. Hoeveel pensioen ik trek en wanneer is nog niet duidelijk. Al was er uiteindelijk in die gigantische pensioentoren wel één aardige meneer die beloofde mij snel terug te bellen. Als het maar geen "don't call us, we'll call you" afleidertje is.
Ik ben dus, als razende consument, iets meer dan anderhalve dag verdwaald in administratieve doolhoven, terwijl hier in de Kempen winterwonderland heerst. Gisteren een flinke wandeling gemaakt, voorzien van thermisch ondergoed en stevige schoenen. En erbij bedacht dat het toch wel bijzonder heerlijk is om niet meer in de file te hoeven staan en te kunnen wandelen als de werkbijen achter hun bureau of in hun auto zitten.
Bomen als sculpturen van sneeuw, ijsschotsen op het kanaal, merels die zich komen te goed doen op de voedertafel. Daar kan geen open bureaulandschap tegenop, al waren de collega's nog zo'n fijne lieden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten