Mia Doornaert laat er geen gras over groeien, vandaag al lees je van de medewerkster van Minister van Buitenlandse Zaken Yves Leterme, een eerste column in De Standaard over de dreigende islamisering van Europa.
Mia barones Doornaert heeft een missie en ze zal, ook nu ze beleidsmedewerker is op Buitenlandse Zaken, geen kans laten voorbijgaan om die te volbrengen... Via alle kanalen, die tot haar beschikking staan. Meer dan ooit te voren zou ik zeggen, want ze heeft nu veel invloedrijker wegen om haar kruistocht te volbrengen dan de krant waar ze haar hele leven heeft gewerkt als buitenlandverslaggever.
vrijdag 7 augustus 2009
woensdag 5 augustus 2009
Het is zomer en het suddert
Als gepensioneerd journalist blijf je altijd journalist, ook al ben je niet meer zelf actief binnen een redactie.
De buitenlandse verslaggeving van onze Nationale Omroep blijft een lamentabel vertoon, dat mij danig op de zenuwen werkt. Vooral in deze zomerweken valt dat weer eens extra op. Dat merk je pas als je eens kijkt naar BBC World of Al Jazeera.
Twee dagen geleden bracht die laatste zender in zijn avondnieuws vanuit Londen een uitgebreide lectuur van de beelden rond de aanstelling van Ahmadinejad in Teheran, met commentaar van de in Washington wonende Iraanse Azar Nafisi, schrijfster, beelden die zeer verhelderend waren. In dezelfde uitzending zat een uitgebreid item over de Boko Haram groep, moslims in Noordelijk Nigeria, die niet-moslims aanvallen en waarvan de leider gevangen werd en gedood door regeringstroepen, met specialisten in de studio en, alweer life uit de States.
Nog een uitgebreid item over het driedaagse congres van Fatah in Betlehem op de Westelijke Jordaanoever en vooral over het feit dat Hamas in Gazah de Fatahleiders daar geen toestemming gaf om het congres bij te wonen.
Het kost moeite om zo iets in elkaar te steken, een adressenboekje ook. Of is men in de onmogelijkheid om zo'n tussenkomst in een andere taal van een vertaling te voorzien? Je zou het denken als je soms wat je hoort, vergelijkt met wat je in onderschriften ziet in àlle VRT-programma's. Ook dat is werkelijk ver beneden peil.
Over drie eerder genoemde items bijvoorbeeld nauwelijks iets of helemaal niets in het journaal op Eén of op Terzake op hetzelfde moment. Gelukkig was er bij De Morgen nog die ouwe Frank Schlömer om te berichten over het congres in Betlehem...
Met enig geluk krijgen we volgende zomer over een van die items een achtergrondreportage, die deze zomer werd gedraaid door een buitenlandse zenders, keurig ingeleid door Rudi Vranckx of Kathleen Cools, alsof die niet tot méér in staat zijn...
De wereld draait door en de nieuwsdienst van de VRT suddert op het allerlaagste vakantiepitje. We krijgen uitgebreide verslagen over de toeristische bezetting van de kust, over ongelukken en files op de autosnelwegen, over een brand in het station van Herentals. En Lisbeth Imbo schittert als een soort Dolce Vita madame in een fontein op de cover van Humo. Het is lang geleden dat Menzo haar betitelde met "Lisbeth Imbo anything but a bimbo". Ze doet hard haar best om wel bimbo te zijn.
Sudder verder, Vlaanderen. De wereld is blijkbaar maar een zakdoek groot en actualiteit is iets wat je ook nog een jaar later kunt laten zien...
Aan de kant van de geschreven pers meldde de algemeen hoofdredacteur van de VUM-kranten dat Mia, barones Doornaert beleidsmedewerker wordt bij minister van buitenlandse zaken Yves Leterme, maar dat ze - gelukkig maar volgens hem voor zijn krant en voor ons lezers - haar scherpe pen zal blijven lenen aan De Standaard.
Even gekeken op de website van de Vlaamse Vereniging voor Journalisten. Maar daar was hierop geen reactie te bespeuren. In juli ligt die beroepsorganisatie blijkbaar plat. Ook van de collega's van andere kranten of opiniebladen geen woord van protest, men signaleerde het feit, punt. Ongeveer de helft van de lezersreacties op De Standaard Online, was wél negatief en bij wijlen erg scherp.
Hallo! Dit is de mevrouw die barones werd omdat ze als voorzitter van de Internationale Vereniging voor Journalisten ooit op de bres stond voor de persvrijheid. En nu gaat ze dus uit twee ruiven eten. Plots lijkt de journalistieke ideologie een vodje waar men zijn gat aan veegt. En dat laat het hele journaille zo maar passeren?
Hoe kan iemand die totaal verweven is met de beleidsvoering en met internationale politiek, die medewerkster is van een minister, ooit nog over een politiek feit (buiten- of binnenlands) kritisch commentaar geven? Of gaat ze voortaan alleen luxehotels recenseren in De Standaard Magazine?
Ik neem aan dat de portretten van Jaap de Hoop Scheffer en van Anders Fogh Rasmussen al geschreven waren voor de bekendmaking van haar overstap, maar een hoofdredacteur die zijn vak respecteert had ze toch niet meer laten verschijnen na het bekend worden van Mia's professionele verknochtheid aan de Belgische minister van buitenlandse zaken.
Indymedia was het enige medium dat wél kritiek had op de dubbele verbintenis van mevrouw Doornaert. Het zegt iets over de sudderende toestand van de Vlaamse media.
De buitenlandse verslaggeving van onze Nationale Omroep blijft een lamentabel vertoon, dat mij danig op de zenuwen werkt. Vooral in deze zomerweken valt dat weer eens extra op. Dat merk je pas als je eens kijkt naar BBC World of Al Jazeera.
Twee dagen geleden bracht die laatste zender in zijn avondnieuws vanuit Londen een uitgebreide lectuur van de beelden rond de aanstelling van Ahmadinejad in Teheran, met commentaar van de in Washington wonende Iraanse Azar Nafisi, schrijfster, beelden die zeer verhelderend waren. In dezelfde uitzending zat een uitgebreid item over de Boko Haram groep, moslims in Noordelijk Nigeria, die niet-moslims aanvallen en waarvan de leider gevangen werd en gedood door regeringstroepen, met specialisten in de studio en, alweer life uit de States.
Nog een uitgebreid item over het driedaagse congres van Fatah in Betlehem op de Westelijke Jordaanoever en vooral over het feit dat Hamas in Gazah de Fatahleiders daar geen toestemming gaf om het congres bij te wonen.
Het kost moeite om zo iets in elkaar te steken, een adressenboekje ook. Of is men in de onmogelijkheid om zo'n tussenkomst in een andere taal van een vertaling te voorzien? Je zou het denken als je soms wat je hoort, vergelijkt met wat je in onderschriften ziet in àlle VRT-programma's. Ook dat is werkelijk ver beneden peil.
Over drie eerder genoemde items bijvoorbeeld nauwelijks iets of helemaal niets in het journaal op Eén of op Terzake op hetzelfde moment. Gelukkig was er bij De Morgen nog die ouwe Frank Schlömer om te berichten over het congres in Betlehem...
Met enig geluk krijgen we volgende zomer over een van die items een achtergrondreportage, die deze zomer werd gedraaid door een buitenlandse zenders, keurig ingeleid door Rudi Vranckx of Kathleen Cools, alsof die niet tot méér in staat zijn...
De wereld draait door en de nieuwsdienst van de VRT suddert op het allerlaagste vakantiepitje. We krijgen uitgebreide verslagen over de toeristische bezetting van de kust, over ongelukken en files op de autosnelwegen, over een brand in het station van Herentals. En Lisbeth Imbo schittert als een soort Dolce Vita madame in een fontein op de cover van Humo. Het is lang geleden dat Menzo haar betitelde met "Lisbeth Imbo anything but a bimbo". Ze doet hard haar best om wel bimbo te zijn.
Sudder verder, Vlaanderen. De wereld is blijkbaar maar een zakdoek groot en actualiteit is iets wat je ook nog een jaar later kunt laten zien...
Aan de kant van de geschreven pers meldde de algemeen hoofdredacteur van de VUM-kranten dat Mia, barones Doornaert beleidsmedewerker wordt bij minister van buitenlandse zaken Yves Leterme, maar dat ze - gelukkig maar volgens hem voor zijn krant en voor ons lezers - haar scherpe pen zal blijven lenen aan De Standaard.
Even gekeken op de website van de Vlaamse Vereniging voor Journalisten. Maar daar was hierop geen reactie te bespeuren. In juli ligt die beroepsorganisatie blijkbaar plat. Ook van de collega's van andere kranten of opiniebladen geen woord van protest, men signaleerde het feit, punt. Ongeveer de helft van de lezersreacties op De Standaard Online, was wél negatief en bij wijlen erg scherp.
Hallo! Dit is de mevrouw die barones werd omdat ze als voorzitter van de Internationale Vereniging voor Journalisten ooit op de bres stond voor de persvrijheid. En nu gaat ze dus uit twee ruiven eten. Plots lijkt de journalistieke ideologie een vodje waar men zijn gat aan veegt. En dat laat het hele journaille zo maar passeren?
Hoe kan iemand die totaal verweven is met de beleidsvoering en met internationale politiek, die medewerkster is van een minister, ooit nog over een politiek feit (buiten- of binnenlands) kritisch commentaar geven? Of gaat ze voortaan alleen luxehotels recenseren in De Standaard Magazine?
Ik neem aan dat de portretten van Jaap de Hoop Scheffer en van Anders Fogh Rasmussen al geschreven waren voor de bekendmaking van haar overstap, maar een hoofdredacteur die zijn vak respecteert had ze toch niet meer laten verschijnen na het bekend worden van Mia's professionele verknochtheid aan de Belgische minister van buitenlandse zaken.
Indymedia was het enige medium dat wél kritiek had op de dubbele verbintenis van mevrouw Doornaert. Het zegt iets over de sudderende toestand van de Vlaamse media.
Abonneren op:
Posts (Atom)
