Bij het station Ostiense in Rome werden 24 Afghaanse kinderen, tussen 10 en 15 jaar, gevonden in de riolen. Niemand kent hun naam, weet hoe ze daar zijn beland, of ze ouders hebben die samen met hen naar Italië zijn gekomen.
Vorige week stond in de krant het bericht dat in de zuidelijke stad Foggia migranten worden vervoerd in aparte bussen, een feitelijk apartheidssysteem.
Vorige zomer werden in Rome de eerste affiches geplakt om op te roepen tot een onverbiddelijke politiek voor illegalen. Berlusconi is er ook een van "eigen volk eerst". Extreem zelfs. Zijn nieuwe partij "Het volk van de vrijheid" beperkt dat begrip volk tot blank, westers en christelijk. Wilfried Martens is onlangs op het stichtingscongres van Il Popolo della Libertà gaan spreken namens de Europese Volkspartij. Berlusconi stond dezer dagen op de foto's van de G2O grijnslachend te blinken, de arm om de schouders van Barack Obama, de eerste zwarte president van de VS. Dat terwijl hij in eigen land alles wat niet blank, christelijk en Italiaans is vertrapt en vernedert.
Vanmorgen heb ik een klein boekje herlezen dat me een paar jaar geleden fel beroerde.
De Tuin van de Sultan van Rome van de Nederlandse Louise O. Fresco (Prometheus,ISBN 90 446 0619 0). Louise Fresco woont en werkt al jaren in Rome voor de FAO.
Ze beschrijft Rome door de ogen van een jongen, van een jaar of 16, die ergens uit een ver oosten gevlucht is, mits betaling van een hoge som aan een mensensmokkelaar. Hij wilde naar Hamburg of Holland, maar strandde in Rome. Daar werkt hij voor een soort moderne slavendrijver, Dalil. Hij verkoopt rozen, is drugskoerier, parkingbewaker. Voor zijn schamel onderkomen en voedsel moet hij aan Dalil betalen, overdag leeft hij op straat van voedselafval.
Zijn beleving van de wereldstad vol mooie vrouwen, rijke mannen en massa's toeristen is heel verschillend van degene die in reisgidsen wordt verkocht. Hij begrijpt ze niet die stad, en probeert er vat op te krijgen met zijn beperkte ervaringen en begrippen, bepaald door de verre vallei waar hij vandaan komt. Dat blijkt ontoereikend en laat hem het gruwelijkste ervaren.
Iedereen die naar Italië, naar Rome, gaat komt ze tegen: de Senegalesi met hun trottoirhandel, de parapluverkopers die uit elk gat komen gekropen als er een druppel regen valt, de rozenverkopers 's avonds, de hoertjes langs de weg.
Ze zijn er en we stellen er ons weinig vragen bij, tot zo'n bericht in de krant verschijnt: 24 Afghaanse kinderen die in het Romeinse riool leven.
Lees het boekje van Louise Fresco en kijk met andere ogen naar wereldsteden waar aan de zelfkant mensen uit noodzaak beschutting zoeken in het riool. Verschoppelingen van onze geglobaliseerde wereld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Over wereldsteden gesproken.
Een stad zoals Santo Domingo(Dominicaanse Republic)- ongeveer 3 milj.inwoners in de hoofdstad. Ik was daar in 1991-1992. Ik heb daar een jaar geleefd,toevallig tijdens een zoveelste staatsgreep in Haïti(buurland). De bevoking(zwart, bruin, mulat,...)vindt Haïtianen 2-de rangsburgers. Ze zijn meer een soort slaaf. Ze zijn goed herkenbaar door meestal magere gestalte en echt heel donkerbruine tot bijna zwarte huidskleur. Ze werken in de huishoudens,wegenwerken,zware gevaarlijke en vervuilde industrie.
Tijdens mijn verblijf heb ik verschillende deportaties gezien. Vrachtwagens volgeladen met zwarte Haïtianen. En wees gerust, racisme bestaat ook in de Caraïben en Zuid-Amerikaanse landen.
De president, toen Joaquin Balaguer,was blind. Nee, echt waar visueel blind. Dit hou je dan niet voor mogelijk dat mensen jaren aan een stuk een blinde president kiezen.
De krottenwijken blijven bestaan. En shoppincenters, 3 keer groter dan de grootste in Europa, rijzen daar de lucht in. Waar is het geld dat nodig is voor de arme bevolking? Bijgevolg is het ook nog een land waar je snel in de problemen komt als je niet goed oplet.
www.torromolinos.blogspot.com
Een reactie posten